دنیای دوّار و گنگ و مُبهم

من تکه تکه‌های سرخ و خون آلودِ وجودم را از میدان دهمزنگ جمع کردم و پینه و پَترَه کرده و خودِ بیخودی از خودم ساختم.

من از گذشته چیزی نمیخواهم، از آینده هم انتظاری ندارم.

من در این دنیای دوّار و گنگ و مُبهم، همیشه خودم را بر صفر تقسیم میکنم و در هپروت و معلق و بی وزنی ، به انتهای بی‌نهایت میرسم. جایی که حتی خط‌های موازی هم از ادامه دادن خسته می‌شوند و به هم برخورد می‌کنند.

من حالتی دارم که می‌توانم بدون هیچ احساسی، در لحظه‌ی حال نفس بکشم و با اینکه چشمهایم ضعیف است، اما با تمام وجود، گذر و عبور لحظه‌ها از چاراطرافم را با پوست و گوشتم درک کنم.

یک جعبه ابزار عالی را در بازار دیدم. از شیطنت و شوق، خوابم نمی‌برد.

ور رفتن با این ابزارها، حالم را خوب می‌کند. خیلی خوش دست‌اند.